W najnowszej Krytyce Politycznej możecie przeczytać po raz pierwszy w polskim przekładzie jedno z opowiadań Noémi Kiss: B., B. i B. Zapiski ze wspólnego dziennika, pochodzące z tomu Trans (2006). Kiss nazywana jest wielką nadzieją węgierskiej prozy, a Trans, będący jej debiutanckim tomem, zebrał świetne recenzje krytyków i czytelników. Kluczową, oprócz narratorki opowiadania, postacią B., B. i B. jest A., Polka poznana w Niemczech, z którą łączy ją romans i wspólna długa podróż przez kilka europejskich krajów. Kiss z pewnością można zaliczyć do twórców kontrowersyjnych, mówi bowiem o odkrywaniu własnych pragnień, o trudnej miłości i odmiennej seksualności, która niechętnie przyjmowana jest przez otoczenie.
W Europie Środkowo-Wschodniej jest jedna litera, jedna głoska, którą zaczyna się nazwa trzech stolic, jakby z założenia formowała ją ta trzykrotność: jest nią B.
B. oznacza zatem trzy miasta, i to ta litera będzie łącznikiem pomiędzy mną i A. Te więzy emocjonalne, które zadzierzgałyśmy, przeplatałyśmy i rozciągałyśmy, łączyły się w tych właśnie miastach, służyły tylko nam, wiążąc nas ze sobą. Mowa A. i moja nigdy nie była taka sama, kiedy się związałyśmy, i może wydawać się to dziwne czy absurdalne, ale ostatecznie to niemiecki stał się naszym wspólnym językiem; niekiedy wstydzę się, że obca mowa okazała się językiem miłości. I w sumie dumna jestem, że udało mi się poskromić ją i to, co mówiła, ale przede wszystkim, że udało mi się oswoić język.
Wszystkie trzy miejsca, Berlin, Budapeszt i Belgrad (oczywiście mogłyby to być Bukareszt, Bratysława czy Bruksela), są tylko po to, żebym mogła o niej opowiedzieć. Chcę mówić tylko o niej. I ten przymus mówienia jest po to, żebym zapominała o niej i o tym, o czym nie umiem mówić. A. jest po to, że jeśli kiedyś znów będę podróżować, chociaż coraz rzadziej piszę to optymistyczne zdanie, to żebym jeździła tam, gdzie byłyśmy razem. B jest po to, żebym nie zapomniała o A.
Noémi Kiss was born in Gödöllő in 1974. She had graduated in sociology and in Hungarian language and literature from the Faculty of Humanities in Miskolc, where she obtained a PhD as well, after finishing her graduate studies at the University of Konstanz. Her dissertation about the reception of the poet Paul Celan in Hungary was publihed in 2003 by Anonymus Publishing House (Határhelyzetek), and a collection of her essays and travelogues, Tájgyakorlatok also appeared that year at Kijárat Publishing House.
A volume of her short stories, Trans was published in 2006 by Magvető, which is considered to be one of the leading publishing houses in Hungary. The book has raised considerable interest among critics due to its highly original prose style combining the features of pop literature and socially sensitive travelouges, using a language that is both sexually explicit and intellectually self-reflexive, although, at the same time, ironically self-effacing.
Her main characters are females who try to come to terms with their own body and desires, who live or try to live on the edges while often being unable to live up to the role prescribed by modern feminism. Thus her female characters both revolt against and conform to the traditional cultural role models, and this tension keeps them in a constant movement.
[za: http://www.kissnoemi.hu/web/noemi_kiss_english.html]
Pełny spis treści najnowszego numeru znajdziecie tutaj oraz tutaj, a więcej informacji o autorce znajdziecie na jej stronie internetowej.
Tytuł: „Krytyka Polityczna”
Tytuł numeru: Chiny blisko
Nr wydawniczy: 29
LITERATURA I
Noemi Kiss, B., B. i B. Zapiski ze wspólnego dziennika. Przełożyła Anna Butrym
.