8 września w Galerii Platan w Budapeszcie została otworzona wystawa Lidii Krawczyk i Wojtka Kubiaka „Genderqueer”, odnosząca się do problemu związanego z tożsamością człowieka, zarówno tą kulturową jak i seksualną. Prace można oglądać do 9 listopada 2011. Kuratorem wystawy jest Emese Süvecz.
Projekt odnosi się do zagadnienia zaczerpniętego z dyskursu genderowego i queerowego. Jego zadaniem jest próba zbadania relacji zachodzącej pomiędzy znakiem i jego znaczeniem, pomiędzy wizerunkiem człowieka i tym, co ów obraz o nim mówi. Założeniem przedsięwzięcia jest unikanie jasnych i wyraźnych wyjaśnień dotyczących określonych przedstawień. Ważne w tym projekcie jest przekroczenie pewnego schematu myślowego, który zawsze wymusza komunikację nie między ludźmi, lecz między płciami. Schemat, o którym mowa, to teatr, na którego scenie nieustannie odbywają się – czasami lepsze, a czasami gorsze – przedstawienia z różnymi typami ludzi w rolach głównych. To zachowania rytualne i anarchistyczne, gesty rewolucyjne i zachowawcze. Praktyki dyskursywne stwarzają przestrzeń wzajemnie przenikających się znaczeń, które zapobiegają jednak przekroczeniu określonego repertuaru ról. Zasoby, z których czerpią ci „aktorzy” mają charakter społeczny i ustalony.
Genderqueer odnosi się do problemu związanego z tożsamością człowieka, zarówno tą kulturową jak i seksualną. Oczywiście jest to zagadnienie złożone odnoszące się do ogólnego dyskursu wyznaczanego przez teorię queer. Jego użycie przez artystów w tym projekcie odnosi się do próby dyskusji nad sposobami konstruowania „człowieka”, tworzeniem jego osobowości, tożsamości, wytwarzania jednostki w społeczeństwie i – słowami Michela Foucaulta – ujarzmiania. „Chcieliśmy z jednej strony przedstawić ową „trzecią płeć”, której oczywiście w żaden sposób nie można i nie należy kategoryzować, posiada ona bowiem przeróżne, złożone i niejednoznaczne sposoby manifestowania, a z drugiej strony chcieliśmy zmusić widza do tego, aby sam wpadł w pułapkę własnych ograniczeń.”
Projekt składa się z wielkoformatowych malarskich portretów osób “przebranych za płeć”. Przerysowania za pomocą rekwizytów takich jak peruki, sztuczne wąsy czy makijaż zestawione są z wizerunkami ludzi, których tożsamość płciowa jest trudna do odgadnięcia. Hiperrealistyczna stylistyka obrazów i ich format potęgują uczucie zagubienia. Obok obrazów projektowi towarzyszy również fotograficzna seria portretów, ruchoma mozaika w formie filmu, który powstał przy sesji zdjęciowej oraz przewrotne rzeźbiarskie autoportrety Lidii Krawczyk i Wojtka Kubiaka.
Biografie artystów, galerię ich zdjęć oraz inne informacje znajdziecie na stronie Instytutu Polskiego w Budapeszcie.
Galeria Platan
Budapest, VI. Andrássy út 32.