Węgrzy a… kostka Rubika


To chyba jeden z najsłynniejszych węgierskich „wynalazków”. Oto opis (dość skromny, biorąc pod uwagę popularność kostki), jaki oferuje nam Ciotka Wikipedia:

Kostka Rubika (węg. „bűvös kocka”, magiczna kostka) – popularna zabawka logiczna wynaleziona przez Ernő Rubika w 1974 roku. W 1976 r. taką samą kostkę skonstruował i opatentował w Japonii inżynier Terutoshi Ishige. Wynalazca kostki Ernő Rubik pierwszy raz układał kostkę przez miesiąc. Zabawa kostką polega na takim ułożeniu kwadratów, aby na każdej ścianie wszystkie posiadały jeden kolor. Składa się ona z 26 sześcianów i przegubu umieszczonego w środku. Przegub ten umożliwia każdej z zewnętrznych warstw kostki obrót wokół osi prostopadłej do danej warstwy i przechodzącej przez środek kostki. Liczba kombinacji różnych ułożeń kostki 3×3×3 wynosi 43 252 003 274 489 856 000 (ponad 43 tryliony).

Rodzaje kostek:

Kostki szcześcienne:

  • 2x2x2 (Rubik’s Mini Cube),
  • 3x3x3 (oryginalna Rubik’s Cube)
  • 4x4x4 (Rubik’s Revenge),
  • 5x5x5 (Rubik’s Professor Cube).
  • Square1
  • Fisher Cube ( łamigłówka skonstruowana przez Tonego Fisher’a )
  • Void Cube
  • Mirror Block
  • Skewb

Ponadto firma Verdes Innovations produkuje kostki o większej liczbie elementów:

  • 6x6x6 (V-Cube 6),
  • 7x7x7 (V-Cube 7).

Ta ostatnia, największa kostka, składa się z 218 elementów, a całkowita liczba kombinacji ułożeń to około 1,95×10160 czyli 19,5 sekswicyliardów.

  • 9x9x9
  • 11x11x11

Kostki o innych kształtach:

  • Pyraminx – łamigłówka w kształcie czworościanu
  • Megaminx – łamigłówka w kształcie dwunastościanu
  • Diamond – łamigłówka w kształcie oszlifowanego diamentu
  • Rubik’s Twist / Snake
  • Clock – łamigłówka z zegarami
  • Floppy Cube – kostka 1x3x3

[za http://pl.wikipedia.org/wiki/Kostka_Rubika]

Wszelkie typy zobaczyć możecie także na Wikipedii, a jeśli chcecie znać dokładną chronologię związaną z kostką, to wejdzcie na węgierską wersję językową. Geneza powstania kostki jest natomiast taka:

Ernő Rubik początkowo chciał stworzyć kostkę 2x2x2. Z  pierwszym problemem spotkał się w momencie, gdy nie wiedział, jak można ułożyć kostkę w taki sposób, by obracała się  według wszystkich trzech osi. Rubik próbował wstępnie połączyć ze sobą małe kostki za pomocą gumowych pierścieni, ale to mu się nie udało, bowiem po jakimś czasie pierścienie się rozpadły. Próbował także połączyć kostki za pomocą magnesów, ale wówczas kostka łatwo się rozpadała. W końcu problem rozwiązał w ten sposób, że kostki wyrzeźbił w takim kształcie, by same się trzymały dzięki podstawie. Później Rubik oznaczył boki różnymi kolorami, by lepiej widzieć, jak kostki poruszają się względem siebie. Rubik – według własnych słów – dopiero po ostatecznym wypracowaniu konstrukcji i formy kostki zauważył, że nadaje się ona nie tylko do ilustrowania ruchów przestrzennych (w takim zamysłem ją tworzył), ale jest także niezłą zabawą i dzięki temu można ją sprzedawać. Rubik szczególną uwagę poświęcił kolorom kostki, dlatego też klasyczna kolorystyka opiera się na zasadzie, że przeciwległe boki różnią się nasyceniem żółci – naprzeciw białego leży żółty, naprzeciw czerwonego – pomarańczowy, a naprzeciw niebieskiego – zielony.

[tłum. własne za http://hu.wikipedia.org/wiki/Rubik-kocka]

Na koniec dla zachęty – układanie kostki z zasłoniętymi oczami. Jeśli zaś chcecie poczytać więcej o technikach układania kostki Rubika, to zapraszam Was tutaj.